Rozdział 3

Kiedy się odwróciłam w stronę wejścia do salonu zobaczyłam w nich Robb'iego z moją babcią.
-Robby!Co cię tutaj sprowadza?-zapytałam zaskoczona
-Przyszedłem pogadać....
-Co się dzieje?-zaniepokojona wstałam s fotela na którym siedziałam
-Chodzi o "The Lightning"a dokładnie o ich Vice Kapitana Conor'a McAdam'a-powiedział Robby.Wszyscy patrzyli na naszą dwójkę zaciekawieni.Pokazałam Robb'iemu że ma usiąść.
-O co dokładnie chodzi?-zapytałam się
-O ciebie.Powinnaś uważać na niego.On jest taki że nie odpuści dopóki nie dostanie tego co chce....
-A co to ma wspólnego ze mną?-zapytałam się
-Dobrze wiesz co...
-No chyba nie za bardzo.....
-Czego chce Conor?-zapytał się mnie
-Właśnie się ciebie o to pytam-powiedziałam powoli i wyraźnie
-Myśl Lily!Myśl!!!-rozkazał mi.Zaczęłam myśleć.Przez głowę szło mi tysiące myśli.Zatrzymałam się na wydarzeniu z wczoraj"Jeśli nie będziesz ze mną to nie będziesz z nikim.Rozumiesz?"słowa Conor'a odbijały się w mojej głowie.Z wrażenia aż musiałam usiąść.On.Chciał.Mnie.Schowałam głowę w rękach.
-Myślę że już wiesz....-powiedział Robby
-On....chce....-celowo nie dokończyłam.Wszyscy w domu nie wiedzieli o co chodzi.No oprócz osób które przy tym były.
-Tak Lily-powiedział Rob.Podszedł do nie i położył dłoń na ramieniu-Myślę że uporasz się z nim.Pogadaj z drużyną i lepiej żebyś sama nigdzie nie wychodziła,on jest do wszystkiego zdolny kiedy czegoś na prawdę chce
-Dziękuje Robby że nas o tym poinformowałeś-podziękowała mama.
-Nie ma sprawy.Dzieciaki z drużyny są jak moje własne dzieci-uśmiechnął się.W sumie Robby był całkiem młody miał tylko 33 lata.Tak jak tata.I nawet był przystojny-Ok.Będę się zbierał.A ty mała się trzymaj.Nie daj się-powiedział i poczochrał mi włosy.Uśmiechnęłam się do niego i odprowadziłam go do drzwi.
-A tak na marginesie....Ian nie jest taki zły-powiedział i puścił mi oczko.Zaśmiałam się na ten widok.
-Dzięki Tatuśku.Może kiedyś skorzystam z twojej rady-powiedziałam dalej się śmiejąc.
-Do zobaczenia na treningu!
-Pa!Take Care!!!!-krzyknęłam w odpowiedzi i zamknęłam za nim drzwi.Poszłam do salonu gdzie wszyscy czekali na moje wyjaśnienia.
-Co się dzieje?-zapytał się mój tata.Zignorowałam go i przeszłam do kuchni.Nie zamierzałam się do niego odzywać.Niech idzie pogadać z tym plastikiem.Po chwili do kuchni przyszła mama i babcia.Usiadły obok mnie przy stole.
-Wiemy że jest ci przykro,ale wybacz mu-powiedziała mama po polsku.
-Jak on nawet mnie nie przeprosił!-krzyknęłam w tym samym języku-Jeśli nawet mnie przeprosi to mu tego tak szybko nie wybaczę!-wstałam od stołu i patrzyłam na nie.Kątem oka zauważyłam że wszyscy w salonie patrzą na nas z niezrozumiałymi minami.Tylko dziadek rozumiał o co chodzi,podszedł do mnie i przytulił.Nie płakałam.Nie miałam już łez i sił na to.Po chwili już się uspokoiłam,usiadłam znowu na krześle i wzięłam głęboki oddech.
-Przepraszam że krzyczałam-powiedziałam w stronę mamy i babci.One uśmiechnęły się do mnie przyjaźnie.
-Masz rację.Nie przeprosił cię.Ale żałuję.Wczoraj trochę wypił i nie panował nad sobą.Dzisiaj jak się obudził nie wiedział dokładnie co się stało,wytłumaczyłam mu to i jest mu strasznie głupio i jest zły na siebie za to co zrobił.-powiedziała mama,spojrzałam na osoby w salonie.Tata patrzył się na mnie smutnym wzrokiem a reszta czekała na rozwój sytuacji.
-Nie muszę mu na razie wybaczać?
-Nie.Niech zrozumie że z rodziną Mazur się nie zadziera-powiedziała babcia bojowym tonem.Nasza czwórka wybuchła na to śmiechem.
-Ok.Chodźmy coś obejrzeć-powiedziałam już po angielsku i ruszyliśmy do salonu.Włączyliśmy"

Kabhi Khushi Kabhie Gham"Chłopaki nie chcieli tego oglądać ale z dziewczynami zrobiłyśmy tak że nie mieli wyboru.Przy scenie kiedy syn spotyka matkę,wujek Zayn,Niall,Harry i Ed zaczęli płakać.Ha!A ja się trzymałam,ale kiedy ojciec i syn się spotkali,i ojciec tłumaczy że nigdy nie przestał go kochać to płakałam.Odwróciłam się w stronę okna.Patrzyłam chwilę.Poczułam wzrok taty na sobie odwróciłam się w jego stronę,zauważyłam że w jego oczach są łzy.Nie chciałam na to patrzeć,dzięki Mandy mogłam z tam tond wyjść.Pobiegłam do małej,gdy weszłam do małej ona stała w łóżeczku i czekała aż ktoś ją wyjmie.Kiedy zobaczyłam jej zapłakaną twarz,serce mi się krajało.Wzięłam ją na ręce i przytuliłam.Kiedy już się uspokoiła,zniosłam ją do kuchni.Kiedy przechodziliśmy przez salon wszyscy uśmiechali się do nas,już nie oglądali filmu,prawdopodobnie już się skończył.W kuchni w krzesełku posadziłam małą i zaczęłam robić jej jedzonko.Nagle wpadła mama

-Daj ja to zrobię-powiedziała

-Nie.Spoko.Mogę się tym zająć nie mam nic ciekawszego do roboty-posłałam jej uśmiech.

-Dobra pójdziemy na ugodę.Ja zrobię jej jedzenie i nakarmię a ty pójdziesz ze mną i Mandy na spacer ok?

-Stoi-uśmiechnęłam się jeszcze szerzej i pobiegłam na górę się przebrać.Ubrałam się trochę cieplej bo było zimniej niż rano,spojrzałam na zegarek 14:35.Szybko ten czas minął.Wzięłam moją torbę i zapakowałam wszystkie potrzebne rzeczy jak:telefon,aparat,butelkę małej,żelki,gumę do żucia,okulary przeciwsłoneczne i pełno różnych rzeczy.Mając Wszystko zbiegłam na dół i zostawiłam moją torbę pod ścianą,zobaczyłam jak wujek Harry i Ed wychodzą.

-Już idziecie?Myślałam że zostaniecie na dłużej.-powiedziałam smutno

-Nie bój się mała.Idziemy do sklepu po parę piw-uśmiechnął się Ed odwzajemniłam ten gest z przyjemnością.Ed był spoko,chciałam go wołać wujek ale on woli jak się go woła po prostu Ed.

-Cool!Tylko nie szaleć z tymi procentami!-zaśmiałam się a oni razem ze mną.

-Nie martw się!Wszystko będzie pod kontrolą.Ja zostaje w domu-powiedziała babcia wychodząc z salonu.

-Jak to?To gdzie ciocia Perrs,Dan i Jade?

-Aaa....One są na tarasie i o czymś gadają.Pewnie plotkują-zachichotała babcia.

-Ok.Idę do nich może pójdą z nami na spacer?-i pobiegłam w stronę tarasu.Kiedy przechodziłam przez salon wujek Liam spojrzał się na mnie i uśmiechnął jakoś tak dziwacznie.Kiedy dostałam się na taras zobaczyłam jak leża na leżakach  i się z czegoś śmieją.

-Cześć!Idziecie ze mną,mamą i Mandy na spacer?-zapytałam się ich z uśmiechem

-Nie wiem jak wy dziewczęta ale ja idę.Nie chcę patrzeć jak chłopaki piją piwo i oglądają mecz-powiedziała ciocia Dan.

-Masz rację-zgodziła się Jade

-No to ruszamy-Ciocia Perrie.

Kiedy przechodziłyśmy przez salon wuj.Zayn i Niall patrzyli się na mnie ze zdziwieniem,wuj Li za to miał ten swój uśmieszek na  ustach.Musiałam się dowiedzieć o co chodzi.

-O co wam wszystkim chodzi?-zapytałam się ich stając na środku salonu.Tata i dziadek spojrzeli się na mnie zaciekawieni.

-O to że ubrałaś prezent urodzinowy od wujka Liam'a-powiedział wuj.Zayn

-No i co z tego?

-To że nigdy nie przypuszczaliśmy że kiedykolwiek go ubierzesz-powiedział wuj.Niall-Myśleliśmy że jest za chłopięcy na ciebie.

-Ja tam lubię takie ciuchy.Są bardzo wygodne.-powiedziałam z uśmiechem i wyszłam z salonu.Za sobą usłyszałam śmiech wuj.Liam'a,taty i dziadka.Czyli mieli zakład.Wuj.Zayn i Niall najwidoczniej przegrali.Ojjj....Tak mi przykro.........